Na een periode van pittige uitdagingen zoals afronden van studies, drukke uitdagende projecten op het werk, boeiende kansen die zich voordeden in de politiek, perspectief op een nieuwe baan in het nieuwe jaar, nieuwe bestuursfuncties naast mijn prachtige gezin en het immer overheersende corona virus dat niet klein te krijgen lijkt, voelde ik grote behoefte aan een break. Een break in dit geval betekende twee weken opladen om te ontspannen en mijn gedachten te ordenen. Een moment voor mijzelf waar het even ging om mij. Even niet geleefd worden door je omgeving. Thuis zijn is altijd erg fijn, maar deze periode had ik de behoefte om de auto te pakken en ergens naar toe te rijden. De grenzen binnen Europa zijn voor een groot deel dicht en de opties daarom beperkt. Slechts één land in Europa bleek nog code geel te hebben, Zweden. Een hele mooi optie omdat ik dit land en zijn natuur prachtig vind. Na een zorgvuldige voorbereiding met een route tot aan Kiruna, de noodzakelijke oplaadpunten voor de elektrische auto en verblijf, kon de reis beginnen.
De reis begint in mijn geval al bij het inladen van de koffers en wegrijden van huis. Van Nederland naar Duitsland en via Denemarken over de brug naar Zweden naar de oostkust op weg naar Lapland. Een mooie reis langs zoveel schoon en prachtig natuur. Het stilstaan bij dit moment, in het hier en nu, genietend van de reis in een fantastische omgeving, heeft een enorm inspirerend effect op mij. Het stimuleert ook mijn innerlijke reis en voor ik het weet was ik naast het stilstaan en opladen ook aan het reflecteren over mijzelf. Dit reflecteren is vaak in relatie met en tot de ander. Want wie ben ik zonder de ander. Wie ben ik als de ander mij niet ziet, niet naar mij luistert, mij niet erkent? Dat bracht mij terug naar mijn waarden, mijn kernwaarden die mij ten diepste vertegenwoordigen. Deze belangrijke waarden voor mij zijn liefde, dankbaarheid, levenslust, groei en ontwikkeling en mijn geestelijke vrijheid. Ook deze waarden zijn in relatie tot de ander.
Mijn eigen waarden blijken een basis te hebben bij een aantal waarden die ik heb meegekregen van mijn ouders, die vervolgens door mij met eigen inzichten en ervaringen gedurende mijn levensloop zijn door-ontwikkeld. Mijn ouders hebben aan ons ‘gedragen’ en ‘overgedragen’ waarden meegegeven. Als kind begreep ik dat niet en conflicteerden deze in mijn hoofd, want vooral bij mijn vader zag ik incongruentie in wat hij tegen mij zei en hoe hij zich gedroeg. Terwijl ik het Zweedse natuurschoon aan mij voorbij zie trekken en genoeg tijd heb om hierover na te denken, leer ik zijn gedrag beter begrijpen, zijn waarden en ook de door hem overgedragen waarden, met name levenslust, progressiviteit en hulpvaardigheid. Ook krijg ik meer inzicht in de waarden van mijn moeder. Mijn waarden voeren mij terug naar haar waarden waarin liefde, barmhartigheid, progressiviteit en onafhankelijkheid centraal stonden. Het maakt mij nog bewuster van mijn waarden die naar mijn kinderen zijn/worden doorgegeven. Weer stilstaan bij ‘wie ben ik’, waar word ik innerlijk door gedreven, waar put ik kracht uit (versterken) en wat zijn zaken die mij uit balans kunnen brengen (verzwakken). In hoeverre ben ik in mijn dagelijkse leven mijn authentieke zelf, mijn werkelijke IK? Ben ik dan wie ik echt ben en ben ik aan het worden wie ik wil zijn? Diepe reflecterende vragen tijdens deze geweldige reis die tevens zorgen voor geweldige voeding en vitamines voor heling van mijn innerlijke reis.
Waar we op de heenweg reden in de zon met temperaturen rond de 14 graden boven nul, konden we in Lapland genieten van vrieskou en besneeuwde vlakten. De rendieren die we ook nog mochten tegenkomen onderweg waren de kers op de taart!
